Ενάντια στην τρομοκρατία των αγορών: Γράμμα από την Ελλάδα
Τους τελευταίους μήνες παρακολουθούμε μια αγοραία επίθεση που έχει για πρώτο στόχο την ελληνική οικονομία. Η επίθεση αυτή των αγορών, ενός φαντάσματος που πλανιέται απειλητικό και ανώνυμο πάνω από την Ευρώπη, εντείνεται μέρα με τη μέρα ξεπερνώντας κάθε όριο και κάθε σύνορο. Βομβαρδισμένοι από πληροφορίες, που περισσότερο τρομοκρατούν παρά διαφωτίζουν, αντιλαμβανόμαστε ότι αυτό που μας λείπει δεν είναι τόσο η πληροφόρηση, όσο η σκέψη που θα συλλάβει την συνολική εικόνα μιας κατάστασης που επιδεινώνεται συνεχώς και η πράξη που θα προτείνει άλλα μοντέλα ζωής και ανάπτυξης.
Προωθώντας τα σχέδια των αγορών η επίμονη καμπάνια αρκετών Μέσων τροφοδότησε την ευρωπαϊκή κοινή γνώμη με μολυσμένη επικοινωνιακή τροφή επιχειρώντας να την χειραγωγήσει. Η ελληνική περίπτωση εμφανίστηκε σαν μια μόνιμη και απομονωμένη ανωμαλία, οφειλόμενη όχι απλώς σε οικονομικούς αλλά και σε φυλετικούς παράγοντες και η Ελλάδα στοχοποιήθηκε σαν ένα έθνος ανάξιο να ανήκει στην Ευρώπη. Οι πολιτικές αυτές του αποδιοπομπαίου τράγου έχουν στο παρελθόν οδηγήσει στην φρίκη των πολέμων, των εθνοκαθάρσεων και των στρατοπέδων του θανάτου, ενώ σήμερα τέτοιες λογικές αποδεικνύονται εκτός από άδικες, παραπλανητικές και καταστροφικές. Η νεορατσιστική αυτή προπαγάνδα δημιούργησε το κατάλληλο κλίμα ώστε να αποτρέψει μια άμεση και αποτελεσματική ευρωπαϊκή παρέμβαση στην κρίση και τελικά παγίδεψε τις ίδιες τις κυβερνήσεις που το είχαν υποθάλψει είτε ανεχθεί, αγνοώντας ότι , στόχος της επίθεσης δεν είναι μόνον η Ελλάδα και η οικονομία της, αλλά η υπόσταση, η συνοχή, και η οικονομία ολόκληρου του ευρωπαϊκού Νότου και τελικά ολόκληρης της Ευρώπης.
Υπό την απειλή των δεικτών αξιολόγησης οι ευρωπαίοι πολίτες καλούνται να υποταχτούν σε όλο και πιο επώδυνα μέτρα χωρίς να ξέρουν πού αυτά σταματούν και κατά πόσο θα μπορέσουν να οδηγήσουν σε ένα καλύτερο αύριο. Ωστόσο στην Ελλάδα, στην Πορτογαλία, στην Ισπανία, στην Γαλλία, στην Ιταλία και αλλού όλο και πιο πολλοί άνθρωποι αρνούνται να υποταχτούν σε μονοδιάστατες συνταγές εξυγίανσης ενός άρρωστου συστήματος που σαν τον Κρόνο θέλει και πάλι να φάει τα παιδιά του.
Στην βουλιμική αυτή καπιταλιστική πραγματικότητα οφείλεται μέγα μέρος της παγκόσμιας οικονομικής και πολιτικής κρίσης, αλλά και των προβλημάτων της Ελλάδας που βαρύνουν πολλούς από εκείνους που άσκησαν και ασκούν την εξουσία. Οι άνθρωποι αυτοί διαπαιδαγώγησαν τμήματα της ελληνικής κοινωνίας έτσι ώστε να αποφεύγουν την ευθύνη τους, να αγνοούν τόσο τις υποχρεώσεις όσο και τα δικαιώματά τους και να διατηρούν απέναντι στο κράτος μια διπλά ανώριμη στάση εχθρότητας και εξάρτησης, υποσκάπτοντας τις έννοιες της συλλογικότητας και του πολίτη.
Οι διαπιστώσεις ωστόσο αυτές δεν σημαίνουν ότι όσες Ελληνίδες και Έλληνες κατεβαίνουν σήμερα στον δρόμο για να διαμαρτυρηθούν το κάνουν για να διατηρήσουν αδικαιολόγητα προνόμια, καθώς οι μισθοί στην Ελλάδα είναι από τους πιο χαμηλούς στην Ευρωζώνη ενώ προνομιούχοι δεν είναι συνήθως οι διαδηλωτές. Πέρα από το επίσημο 15% των ανέργων υπάρχουν όχι μόνο οι αδήλωτοι άνεργοι αλλά και οι νέοι, οι συνταξιούχοι, όλοι οι άνθρωποι που δουλεύουν με άγριες συνθήκες και εξοντωτικά ωράρια για αμοιβές 400 ή 300 ευρώ, που τις βλέπουν σήμερα να απειλούνται και αυτές. Η διόγκωση των χρεών οφείλεται σε μία πελατειακή πολιτική των κυβερνήσεων αλλά και στην κρατικοδίαιτη επιχειρηματικότητα. Οι Έλληνες, αλλά ήδη και άλλοι Ευρωπαίοι, αδυνατούν να γνωρίζουν τι νέα μέτρα απειλούν να τους επιβληθούν αύριο, ενώ καταλαβαίνουν ότι τα χρήματα που θα εξοικονομηθούν από τα νέα δάνεια, τις περικοπές και την άγρια φορολογία θα χρησιμοποιηθούν για την αποπληρωμή των υπέρογκων τόκων και όχι για την ανάπτυξη Το κοινοβούλιο απαξιώνεται, καθώς καλείται όχι να συζητά, αλλά να επικυρώνει οικονομικές αποφάσεις που θα λαμβάνουν οι ξένοι επιτηρητές. Και ο ίδιος ο πρωθυπουργός, που εξελέγη δημοκρατικά πριν λίγους μήνες, διαβεβαιώνει επανειλημμένα ότι η εθνική κυριαρχία της χώρας έχει μειωθεί. Το φάντασμα των αγορών απειλεί πια καθαρά όλη την Ευρώπη με την υποταγή της πολιτικής στις εντολές της υψηλής παρα-οικονομίας.
Όλα αυτά υποχρεώνουν σε εγρήγορση τους εργαζόμενους και τους άνεργους σε μια χώρα που η ιστορία της σφραγίζεται διαχρονικά από μαζικές κινητοποιήσεις ενάντια σε στρατεύματα κατοχής, σε δικτατορίες και σε κοινωνικές αδικίες. Και οι κινητοποιήσεις αυτές, παρά τον τραγικό και απαράδεκτο θάνατο τριών ανθρώπων, δεν είναι στην συντριπτική τους πλειοψηφία βίαιες, και πάντως δεν είναι τόσο βίαιες όσο τα μέτρα του Δ.Ν.Τ. που πολεμούν. Πολύ περισσότερο, σε μια χώρα όπου παραδοσιακά ο ξένος είναι ιερός, δεν απειλούν στο ελάχιστο όσους επισκέπτονται την χώρα μας. Αυτό που μένει για τους έλληνες πολίτες είναι να περάσουν από την άρνηση και την καταγγελία ενός ήδη ξεπερασμένου κοινωνικού μοντέλου και πολιτικού συστήματος στην εύρεση μιας νέας, πρωτότυπης και γόνιμης θετικότητας που θα απαντήσει στην απελπισία και θα ανοίξει προοπτικές για το μέλλον.
Πολλοί επαναλαμβάνουν ότι η σημερινή κρίση της Ελλάδας και της Ευρώπης δεν είναι μόνον και πρώτα οικονομική, αλλά πολιτική και πολιτισμική. Αυτό σημαίνει ότι σε όποια απάντηση δοθεί, ο πολιτισμικός παράγοντας δεν μπορεί παρά να έχει μια κεντρική θέση. Η υλική και η άυλη πραγματικότητα των πόλεων όπου ζούμε, των συναντήσεων και των σχέσεων που δημιουργούμε, των διαφορετικών γλωσσών που μιλάμε, των αφηγήσεων που συνιστούν τις ταυτότητές μας, δεν μπορεί να διαγραφεί για χάρη των τίτλων που ανεβοκατεβαίνουν στα χρηματιστήρια κατά τη θέληση των οίκων αξιολόγησης. Γνωρίζουμε ότι το να έχει ή να μην έχει κανείς δουλειά, το να γίνονται ή να μην γίνονται σεβαστά τα θεμελιώδη δικαιώματά του, με πρώτο και κύριο το δικαίωμα μας στην αξιοπρέπεια, το να μπορούν οι λαοί και τα άτομα να πλουτίζουν από την ουσιαστική επικοινωνία τους, είναι πρώτα από όλα θέμα κουλτούρας, παιδείας, πολιτισμού. Αυτό σημαίνει ότι η δημιουργία, ο στοχασμός, η έρευνα στο οικονομικό και σε κάθε άλλο επιστημονικό ή καλλιτεχνικό πεδίο, που σήμερα αφομοιώνονται ή περιθωριοποιούνται από το σύστημα, πρέπει να βρεθούν στο επίκεντρο δίνοντας απαντήσεις στην κρίση.
Για τον λόγο αυτό απευθυνόμαστε σε όλους όσους, στην Ελλάδα, στην υπόλοιπη Ευρώπη και αλλού, αισθάνονται ότι η κρίση τους αφορά και νιώθουν, όπως εμείς, την ανάγκη να σπάσουν το φράγμα της απομόνωσης που μας φυλακίζει σε μία ναρκισσιστική πανοπλία και μας ευνουχίζει. Απευθυνόμαστε σε όσες και όσους προσπαθούν να σκεφτούν έξω από τα στερεότυπα, που δεν θέλουν μια Ευρώπη διασπασμένη σε Βόρειους και Νότιους, σε καθολικούς, προτεστάντες, άθεους, μουσουλμάνους, ορθόδοξους, σε πλούσιους και φτωχούς. Σε όλους εκείνους που αρνούνται να δεχτούν τον νέο αυτόν οικονομικό πόλεμο. Η υπογραφή του σύντομου αυτού κειμένου μπορεί να συμβάλει στην δημιουργία δικτύων μνήμης, επικοινωνίας και κριτικής που θα προτείνουν συνεργασίες και συναντήσεις, στην Ελλάδα και αλλού, ανάμεσα σε ανθρώπους από κάθε γωνιά της ηπείρου μας και του κόσμου. Μπορούμε να πετύχουμε ένα πρώτο σημαντικό στόχο. Απαντώντας με συγκεκριμένες δράσεις και κινήσεις στην τρομοκρατία των αγορών και τον νεορατσισμό που τις υπηρετεί, ας προσπαθήσουμε οι ρωγμές που άνοιξαν μέσα στην τρομακτική κρίση που βιώνουν η Ελλάδα και η Ευρώπη, να γίνουν ευκαιρία για την αφύπνιση των ευρωπαίων πολιτών και την δημιουργική επιστροφή του πολιτικού στοιχείου στη ζωή μας. Περιμένουμε την απάντηση σας στο γράμμα μας αυτό και είμαστε ανοιχτοί στις προτάσεις σας.
Against the terrorism of the markets: A letter from Greece.
During the last months we have been witnessing a vulgar attack aiming at the economy of Greece. This attack of the markets, similar to a menacing and anonymous ghost hovering all over Europe, becomes day after day more aggressive reaching beyond any frontier or limit. Overwhelmed by masses of news that aim rather to terrorize than to elucidate, we are becoming aware that what we lack is not mere information but rather a thought capable of grasping the global aspect of the situation that is stably deteriorating: A thought leading to an action which would propose alternative ways of life and of development.
Favoring the plans of the markets, a persistent campaign of several Medias has fed the European public with polluted information in order to achieve the construction of a misguided public opinion. Based on economic as well on racial criteria those Medias have presented the Greek case as a constant and isolated abnormality and Greece has been declared to be a nation worthless to belong to Europe. We, however, know that politics based on the quest of scapegoats have in the past led to the horror of wars, national cleansing and concentration camps and that, today, such conceptions are not only unjust but also erroneous and destructive. This neo- racist propaganda has created a mood which forbids a rapid and efficient European intervention to the crisis and has finally trapped several governments, including those that had shown a certain leniency, into ignoring that the attack was not limited to Greece and its economy, but aimed at the economy, the coherence and the existence itself of the European south and finally the whole of Europe.
Under the threat of the evaluation criteria European citizens are forced to accept measures that are gradually becoming more intolerable, while they ignore where they will stop and whether they will lead to a better future. Nevertheless, in Greece, Portugal, Spain, France, Italy and elsewhere, an increasing number of people refuse to comply with one-dimensional policies that aim at the reestablishment of an unhealthy system which, like Saturn, tries to devour once more its children. Such a bulimic capitalist tendency is to a great extent the reason of the economic and political crisis that rages over Europe and elsewhere, as well as over Greece. The countries’ problems are largely due to the exorbitant costs of armaments, owed to the fact that Europe is incapable to protect its frontiers as well as its economy. Moreover, those who have been and still are responsible for the problems of the country are several exponents of power that place their personal interests before the public ones and have prompted a part of the society to ignore its responsibilities, its obligations as well as its rights, thus undermining of collectivity and civic conscience.
Although necessary for a fruitful self-criticism, the above statements, must not lead to the assumption that Greek women and men demonstrating today in order to express their protest, do this because they wish to safeguard unjustified privileges. Privileged people are not very often ready to demonstrate, and salaries in Greece are among the lowest in the Euro-zone. One has to take under account not only a 15% of officially recognized unemployed persons but also the non-official unemployment as well as small pensioners receiving a pension under the rate of survival and young people working in extenuating and humiliating conditions for salaries ranging from 400 to 250 euros per month. The rise of the international and public debt of the country and the total submission of the government to the policies of the European Union and the International Monetary Fund are the reason for which the sums obtained by new loans serve only to cover the exorbitant interests, making impossible any development. Greeks, as well as the rest of other Europeans, are incapable of knowing the supplementary measures that will be imposed on them at any moment. The Greek parliament is underrated from the moment that it only has to subscribe to the orders of the foreign inspectors. The Prime Minister, democratically elected only a few months ago, has several times declared that the country has lost a part of its national independence. This means that the ghost of the markets is threatening today, in Greece as well everywhere else in Europe, to subdue politics to the occult wishes of para- economy.
All this constitutes an urgent need for vigilance in a country whose history is full of mass mobilizations against occupation forces, dictatorships, and social injustices. Such mobilizations, despite the tragic and unacceptable loss of three human lives, are in Greece, like in most other places in Europe, non violent in their overwhelming majority. Moreover, in a country where the stranger and the foreigner have always been considered as sacred, they do not threaten the people that visit the country. Greek citizens need to pass from refusal and denunciation to the invention of a new, original and fruitful positive attitude that will stand against despair and open perspectives for the future.
It is often said that the Greek and the European crisis are not exclusively of an economic, but also of a political and cultural order. That means that in any possible answer to the crisis, the cultural factor must hold a central position. The material and immaterial life of cities where we live, of the encounters and the relations we manage to establish, the various languages we speak and the narrations establishing our identities cannot be erased by the force of the numbers of stock exchanges, fluctuating according to the wish of market indicators. Having or not having a job, conserving or loosing our human rights, starting from the right to dignity, the right to enrich oneself individually or collectively through a substantial intercultural dialogue, is above all, connected to culture, education, and values of every civilization. This means that creation, thought, research in the fields of human sciences, economy, energy, ecology etc., all the range of activities that are today absorbed or marginalized by the system, must become central in order to offer an answer to the crisis.
This is the reason why we are appealing to all women and men who, in Greece as well as in any other place, have the feeling that they are directly concerned in the crisis and aspire to break the barriers of isolation that hold us prisoners like a narcissist armor castrating our will to resist. We are appealing to all those that are striving to set themselves free from stereotypes and refuse the division of Europe between North and South, Catholics and Protestants, Orthodox, Muslims or atheists, rich or pour. To all those that refuse the new economic war. Signing this document might represent a contribution to the creation of networks of memory, communication, criticism, that will propose common actions in Greece and elsewhere, uniting people of our continent and the rest of the world. Answering by concrete actions to the neo- racism and to the terrorism of the markets signifies an effort to transform the breaches opened by the terrible crisis we suffer, in an opportunity for the emergence of a new conscience of the European citizens and for the creative return of the political in our lives.
Contre le terrorisme des marchés: Lettre de la Grèce.
Pendant les derniers mois nous assistons à une attaque vulgaire dont l’objet ciblé est l’économie grecque. Cette attaque des marchés, cette attaque d’un fantôme qui plane menaçant et anonyme au dessus de l’Europe, s’intensifie au jour le jour, dépassant toute limite et toute frontière. Bombardés par des nouvelles destinées plutôt à terroriser qu’à éclaircir, nous nous rendons compte que ce qui nous manque est, plus que l’information, une pensée capable de saisir l’image globale de la situation, qui se détériore constamment. Ce qui nous manque est une action qui proposerait des modèles alternatifs de vie et de croissance.
En favorisant les plans des marchés, une campagne insistante de plusieurs Médias a nourri le public européen d’informations polluées pour arriver à la construction d’une opinion publique déformée. Le cas grec a été présenté comme une anomalie constante et isolée, en faisant référence à des facteurs économiques, mais également à des facteurs raciaux, et la Grèce a été taxée de nation indigne d’appartenir à l’Europe. Nous savons pourtant que les politiques basées sur la recherche de boucs émissaires ont par le passé conduit à l’horreur des guerres, des épurations nationales, et des camps de la mort, et qu’aujourd’hui de telles logiques sont non seulement injustes mais aussi aberrantes et destructrices. Cette propagande néo-raciste a créé le climat interdisant une intervention européenne rapide et efficace à la crise, et a finalement piégé certains gouvernements, même ceux qui avaient montré une certaine complaisance, en ignorant que le but de l’attaque ne se limitait pas à la Grèce et son économie mais visait l’économie, la cohérence et l’existence même du sud européen et finalement de toute l’Europe.
Sous la menace des indicateurs d’évaluation, les citoyens européens sont sommés de se soumettre à des mesures toujours plus intolérables sans savoir où elles vont s’arrêter ou si elles pourront conduire à un meilleur avenir. Cependant, en Grèce, au Portugal, en Espagne, en France, en Italie et ailleurs, des gens toujours plus nombreux refusent de se soumettre a des politiques unidimensionnelles, visant a l’assainissement d’un système malsain qui, comme Saturne, tente de nouveau de dévorer ses enfants.
Cette tendance capitaliste boulimique est en grande mesure la cause de la crise économique et politique qui sévit en Europe et ailleurs, et aussi en Grèce. Les problèmes du pays sont dus en grande mesure à l’hémorragie de la course aux armements, par ce que l’Europe, ne semble pas capable de garantir la sécurité de ses frontières, ni celles de son économie. Pourtant ceux qui ont été, par le passé et aujourd’hui encore, responsables des problèmes du pays, sont plusieurs représentants du pouvoir, qui mettent leurs intérêts personnels avant l’intérêt public, en incitant une partie de la société à ignorer ses responsabilités, ses obligations et ses droits et minant ainsi les concepts de la collectivité et de la conscience civique. Les Grecs, ainsi que plusieurs autres Européens, ignorent quelles seront les nouvelles mesures qui leurs seront imposées dans le proche avenir et se rendent compte que le produit de leur sacrifices servira pour couvrir les dettes au lieu d’ être utilisé pour la croissance économique.
Ces constatations, bien que nécessaires pour une autocritique féconde, ne signifient pas que toutes les femmes et les hommes Grecs, qui descendent aujourd’hui dans la rue pour protester, le font pour sauvegarder des privilèges injustifiables. Les privilégiés ne montrent pas très souvent une tendance à manifester et les salaires en Grèce sont parmi les plus bas de l’euro-zone. Au delà du chiffre officiel de 15% des chômeurs on doit compter avec le chômage non déclaré, les petits pensionnaires et les jeunes travaillant sous des conditions exténuantes pour des rétributions allant de 400 a 250 EUROS par mois. La hausse de la dette internationale et publique du pays et la soumission du gouvernement à la politique de l’Union Européenne et du Fond Monétaire International ont comme résultat que les sommes assurées à travers les nouveaux prêts ne servent qu’à couvrir les intérêts exorbitants, en interdisant toute croissance. Les Grecs, ainsi que le reste des Européens, sont incapables de connaître les mesures supplémentaires qui vont leur être imposées d’un moment à l’autre. Le parlement grec est dévalorisé du moment qu’il doit simplement souscrire aux dictats des contrôleurs étrangers. Le Premier Ministre démocratiquement élu quelques mois auparavant a plusieurs fois déclaré que le pays a perdu une partie de son indépendance nationale. Ce qui signifie que le fantôme des marchés menace aujourd’hui, en Grèce et partout en Europe, de soumettre la politique aux volontés occultes de la haute para- économie.
Tout ceci incite à la vigilance dans un pays dont l’histoire abonde en mobilisations de masse contre des troupes d’occupation, des dictatures et des injustices sociales. Ces mobilisations, malgré la perte tragique et inacceptable de trois vies humaines, sont, en Grèce, comme dans la plupart de l’Europe, dans leur majorité écrasante non violentes. De plus, dans un pays où l’étranger est traditionnellement considéré comme sacré, elle ne menace point ceux qui visitent le pays. Ce dont les citoyens grecs on besoin, c’est de passer de la négation et de la dénonciation d’un modèle social et politique qui a déjà démontré ses limites, à l’invention d’une nouvelle positivité, originale et féconde, qui va faire face au désespoir et ouvrir des perspectives pour le futur.
On dit souvent que la crise de la Grèce et de l’Europe n’est pas uniquement d’ordre économique mais aussi politique et culturel. Cela veut dire que dans toute réponse possible à la crise, le facteur culturel doit avoir une position centrale. La réalité matérielle et immatérielle des villes où nous vivons, celle de nos rencontres et des relations que nous réussissons à établir, des différentes langues que nous parlons et des narrations qui établissent nos identités ne peut être rayée par la force de la baisse et de la hausse des chiffres dans les bourses, fluctuant selon la volonté des indicateurs d’évaluation des marchés. Le fait d’avoir ou de ne pas avoir de travail, de préserver ou de perdre nos droits humains, à commencer par le droit à la dignité, le fait de s’enrichir collectivement et individuellement à travers le dialogue substantiel interculturel, est avant tout une chose autre, liée à la culture, l’enseignement, les valeurs des civilisations. Ce qui signifie que la création, la pensée, la recherche dans les domaines de l’économie, de l’énergie, de l’écologie etc., activités qui aujourd’hui sont absorbées ou marginalisées par le système, doivent devenir centrales, pour apporter leur réponses a la crise.
C’est pour cette raison que nous nous adressons à toutes et a tous qui, en Grèce comme dans le reste de l’Europe et ailleurs, ont le sentiment que la crise les concerne directement et aspirent à briser les barrières de l’isolement qui nous tiennent prisonniers comme une armure narcissique et castre notre volonté de réaction. Nous adressons à tous ceux qui essaient de penser au delà de stéréotypes, qui refusent que l’Europe soit divisée entre Nord et Sud, entre catholiques ou protestants, orthodoxes, musulmans ou athées, riches ou pauvres. A tous ceux qui refusent cette nouvelle guerre économique. La signature de ce document peut représenter une contribution à la création de réseaux de mémoire, de communication, de critique, qui va proposer des rencontres et des actions communes en Grèce et ailleurs, entre des personnes de tous les pays de notre continent et du reste du monde. En répondant par des actes concrets au terrorisme des marchés et au néo-racisme qui les sert, essayons de transformer les brèches ouvertes par la crise terrible que nous subissons, en occasion pour une prise de conscience des citoyens européens et pour le retour créateur du politique dans notre vie.
Contro il terrorismo dei mercati: lettera dalla Grecia
Negli ultimi mesi stiamo assistendo ad un attacco dei mercati che ha come obiettivo principale l’economia greca. Questo attacco dei mercati, di un fantasma che si aggira in Europa, anonimo e minaccioso, diventa giorno dopo giorno più forte, superando ogni sorta di limite e confine. Veniamo bombardati da informazioni che più che spiegare, riescono a terrorizzare e stiamo comprendendo che ciò di cui sentiamo la mancanza, non è tanto l’informazione, quanto un pensiero che contenga l’immagine complessiva di questa situazione, che sta peggiorando di continuo, e di un’ azione che proponga differenti modelli di vita e sviluppo.
La campagna stampa di una parte rilevante dei Media, ha portato avanti i progetti dei mercati ed ha fornito all’ opinione pubblica del cibo mediatico avariato, nel tentativo di manipolarla. Il “caso Grecia” è stato presentato come un’ anomalia isolata e perenne, dovuta non solo a fattori economici ma anche razziali e la Grecia è stata indicata come un popolo indegno di appartenere all’ Europa. Queste politiche da capro espiatorio hanno portato, in passato, all’ orrore della guerra, delle pulizie etniche e dei campi di concentramento, mentre oggi, tali logiche si dimostrano, oltre che ingiuste, anche fuorvianti, disorientanti e distruttive. Questa propaganda neorazzista ha creato il clima adatto per impedire un intervento veloce e risolutivo ad parte dell’ Europa ed infine ha intrappolato gli stessi governi che lo avevano sostenuto o sopportato, ignorando che, l’obiettivo di questo attacco non era solo la Grecia e la sua economia, ma l’esistenza, la coerenza e l’economia stessa di tutto il Sud Europa ed, in ultima analisi, dell’Europa intera.
Sotto la minaccia degli indici di valutazione i cittadini europei vengono chiamati ad accettare misure sempre più dolorose senza conoscere sin dove arriveranno e se potranno realmente portare ad un domani migliore. Tuttavia, in Grecia, in Portogallo, in Spagna, in Francia, in Italia e non solo, sempre più persone si rifiutano di assoggettarsi a delle ricette “a senso unico”, le quali mirano al risanamento di un sistema che, come Crono, vuole nuovamente divorare i propri figli.
Proprio a questa realtà capitalistica “da bulimia” è dovuta una gran parte della crisi economica e politica che colpisce il pianeta, ma anche dei problemi della Grecia, che dipendono da chi ha detenuto e detiene il potere. Queste persone hanno educato settori della società greca in modo tale da renderli indifferenti verso le loro responsabilità, in modo da ignorare tanto i loro doveri quanto i loro diritti, e da mantenere, così, verso lo stato una posizione doppiamente immatura: di inimicizia e dipendenza, minando il senso stesso delle parole “partecipazione collettiva” e “cittadino”. Oggi, purtroppo, sia i Greci che gli altri Europei, ignorano quali nuove misure gli saranno imposte nel prossimo futuro, pur rendendosi conto che il prodotto dei loro sacrifici viene usato per il pagamento degli altissimi interessi dei prestiti e non per la crescita economica.
Tuttavia, queste constatazioni non stanno a significare che i greci e le greche che in questi giorni manifestano nelle strade per protestare, lo fanno per mantenere dei vantaggi non giustificabili, dal momento che gli stipendi del paese sono tra i più bassi della zona Euro, mentre solitamente, chi manifesta non fa parte dei privilegiati. Oltre il dato ufficiale, di una disoccupazione al 15%, ci sono disoccupati non compresi nelle statistiche, come anche i giovani, i pensionati, tutte le persone che lavorano a condizioni molto dure e con orari massacranti e che guadagnano quattrocento o trecento euro al mese. Persone che oggi, avvertono che anche questo loro impiego è minacciato. La crescita del debito è dovuta a una politica clientelare dei governi ma anche ad un imprenditorialità che si è mantenuta a spese dallo stato. I greci, cosi come già anche gli altri europei, non hanno la possibilità di sapere quali altre misure di austerità verranno imposte nel prossimo futuro. Il parlamento viene svuotato del suo potere, dal momento che non è chiamato a discutere, ma a ratificare decisioni economiche che verranno prese da tutori stranieri. E lo stesso primo ministro, che è stato eletto democraticamente pochi mesi fa, assicura a più riprese che la sovranità nazionale del paese è stata ridotta. Il fantasma dei mercati minaccia ormai chiaramente tutta l’ Europa, con la sottomissione della politica agli ordini di alte sfere para- economiche.
Tutto ciò impone ai lavoratori ed ai disoccupati di vigilare, in un paese la cui storia è segnata, in modo diacronico, da mobilitazioni di massa, contro eserciti di occupazione, dittature e ingiustizie sociali. E queste mobilitazioni, malgrado la morte inaccettabile di tre persone, nella loro stragrande maggioranza non sono violente, e, comunque, non sono tanto violente quanto le misure del Fondo Monetario Internazionale, che desiderano contrastare. Ancor di più, in un paese dove, per tradizione, lo straniero è sacro, non costituiscono minaccia alcuna per tutti coloro che visitano la Grecia. Quel che rimane, per i cittadini greci, è di passare dal rifiuto e dalla denuncia di un modello sociale e di un sistema politico che appare già superato, al riuscire a individuare una realtà positiva e propositiva che sarà in grado di fornire risposte alla disperazione e di aprire prospettive per il futuro.
Molti ripetono che la crisi che stanno vivendo la Grecia e l’ Europa, non è eminentemente e innanzitutto economica, ma politica e culturale. Ciò significa che qualunque risposta venga data, il fattore culturale non può che avere una posizione di primaria importanza. La realtà materiale e immateriale delle città in cui viviamo, degli incontri e dei rapporti che creiamo , delle diverse lingue che ci troviamo a parlare, dei racconti che danno vita alla nostra identità, non si può cancellare per via dei titoli che salgono e scendono in modo altalenante nelle borse, a seconda della volontà delle società di rating. Sappiamo bene che l’avere o non avere un lavoro, il riuscire a far rispettare o meno i propri diritti fondamentali, e prima di tutto il diritto alla dignità, il fatto che i popoli e i cittadini possano arricchirsi attraverso la loro reale comunicazione, dipende prima di tutto dalla cultura e dall’ istruzione. Ciò significa che la creazione intellettuale, la riflessione, la ricerca in campo economico, così come in ogni altro campo scientifico o artistico - cose che oggi vengono messe ai margini e inglobate dal sistema politico- devono invece giocare un ruolo centrale, fornendo risposte alla crisi.
Per questo motivo desideriamo rivolgerci a tutti coloro che, In Grecia, nel resto d’ Europa e non solo, avvertono che la crisi li riguarda direttamente e, come noi, sentono il bisogno di rompere il muro di isolamento che arriva a castrarci ed a imprigionarci in una corazza narcisistica. Ci rivolgiamo a tutti gli uomini e le donne che cercano di pensare andando oltre gli stereotipi, che non desiderano un’ Europa divisa in gente del Nord e del Sud, tra cattolici, protestanti , atei, mussulmani, ortodossi, tra ricchi e poveri. Ci rivolgiamo a tutti coloro che si rifiutano di accettare questa nuova guerra economica. La firma di questo breve testo può contribuire alla creazione di reti di memoria, comunicazione e critica che possano proporre collaborazioni e incontri, in Grecia e altrove, tra persone provenienti da ogni angolo del contro continente e di tutto il resto del mondo. Possiamo arrivare ad un primo importante traguardo. Per rispondere con azioni e iniziative precise al terrorismo dei mercati ed al nuovo razzismo che lo sostiene, è importante fare in modo che gli spiragli che si sono aperti attraverso la tremenda crisi che stanno vivendo la Grecia e l’ Europa, si trasformino in un’ occasione per un risveglio dei cittadini europei , in modo che l’elemento politico faccia ritorno, in modo creativo, nella nostra vita. Attendiamo la vostra risposta a questa nostra lettera e restiamo aperti alle vostre proposte.
"Contra el terrorismo de los mercados: Una carta de Grecia.
Durante los últimos meses hemos sido testigos de un vulgar ataque destinado a la economía de Grecia. Este ataque de los mercados, al igual que un fantasma, se cierne amenazante y anónimo en toda Europa, se vuelve más agresivo cada día y va más allá de cualquier límite o
frontera. Abrumados por las masas de noticias que apuntan más bien a aterrorizar que a aclarar, estamos tomando conciencia de que lo que nos falta no es mera información, sino más bien un pensamiento capaz de captar el aspecto global de la situación que se deteriora de forma estable: Un pensamiento que conduce a una acción que proponga formas alternativas de vida y desarrollo.
Favorecer los planes de los mercados es la persistente campaña que diversos medios han creado para alimentar la opinión pública europea con información contaminada para lograr la construcción de una opinión pública equivocada. Basado en los derechos económicos y en criterios
raciales los medios de comunicación han presentado el caso griego como una anomalía aislada y constante y Grecia ha sido declarada como una nación sin merecerse pertenecer a Europa. Nosotros, sin embargo, sabemos que la política basada en la búsqueda de chivos expiatorios en el pasado ha llevado al horror de las guerras, la depuración nacional y los campos de concentración y que, hoy en día, tales concepciones no sólo son injustas, sino también erróneas y destructivas. Esta propaganda neo-racista ha creado un estado de ánimo que prohíbe una intervención europea rápida y eficaz a la crisis y ha atrapado a varios gobiernos, incluidos los que habían mostrado una cierta indulgencia, en la ignorancia de que el ataque no se limitó a Grecia y su economía, sino que está destinado a la economía, la coherencia y la propia existencia del sur de Europa y, finalmente, el conjunto de Europa.
Bajo la amenaza de los criterios de evaluación los ciudadanos europeos se ven obligados a aceptar las medidas que se vuelven cada vez más intolerables, mientras ignoran dónde se detendrán y si van a conducir a un futuro mejor. Sin embargo, en Grecia, Portugal, España, Francia, Italia y otros lugares, un número creciente de personas se niegan a cumplir con las políticas en una dimensión que tienen como objetivo el restablecimiento de un sistema insalubre en el que, como Saturno, trata de devorar a sus hijos una vez más. Esta tendencia capitalista bulímica es en gran medida la razón de la crisis económica y política que azota Europa y otros lugares, como Grecia. Los problemas de los países son en gran parte debido a los costos exorbitantes de los armamentos, debido al hecho de que Europa es incapaz de proteger sus fronteras, ni su economía. Por otra parte, aquellos que han sido y siguen siendo responsables de los problemas del país son exponentes de su poder al anteponer su situación personal antes que la del interés público y ha provocado que una parte de la sociedad haga caso omiso de sus responsabilidades, obligaciones, así como de sus derechos, minando así la colectividad y la conciencia cívica.
Aunque necesaria para una fructífera autocrítica, las declaraciones anteriores, no deben llevar a la suposición de que los hombres y mujeres griegas que hoy se manifiestan para expresar su protesta, hacen esto porque quieran salvaguardar privilegios injustificados. Las personas privilegiadas no están a menudo dispuestas a manifestarse, y los salarios en Grecia son los más bajos de la Eurozona. Uno tiene que tener en cuenta no sólo el 15% de los desempleados oficialmente reconocidos, sino también el desempleo no oficial, así como los pensionistas que perciben una pensión por debajo de la tasa de supervivencia y jóvenes que trabajan en condiciones infrahumanas y humillantes por sueldos que van desde los 400 a los 250 € al mes. El
aumento de la deuda externa y pública del país y la sumisión total del gobierno a las políticas de la Unión Europea y el Fondo Monetario Internacional son la razón de que las sumas obtenidas de los nuevos préstamos sólo sirvan para cubrir los intereses exorbitantes, lo que hace imposible cualquier desarrollo. Los griegos, así como el resto de los europeos, son incapaces de conocer las medidas complementarias que se les imponen en cualquier momento. El parlamento griego es subestimado desde el momento en que sólo tiene que suscribir las órdenes de los inspectores extranjeros. El Primer Ministro, elegido democráticamente hace apenas unos meses, ha declarado varias veces que el país ha perdido una parte de su independencia nacional. Esto significa que el fantasma de los mercados es una amenaza hoy, en Grecia y en el resto de Europa, para someter la política a los deseos ocultos de para-economía.
Todo esto constituye una necesidad urgente de mantener la vigilancia en un país cuya historia está llena de movilizaciones de masas contra las fuerzas de ocupación, las dictaduras, y las injusticias sociales. Estas movilizaciones, a pesar de la trágica e inaceptable pérdida de tres vidas humanas, son, tanto en Grecia, como en la mayoría de los lugares de Europa, no violentas en su abrumadora mayoría. Por otra parte, en un país donde siempre el extraño y el extranjero han sido considerados como sagrados, les pedimos que no pongan en peligro a las personas que visitan el país. Los ciudadanos griegos tienen la necesidad de pasar del rechazo y la denuncia a la invención de una actitud nueva y positiva, original y fecunda, que resista a la desesperación y abra perspectivas para el futuro.
Τους τελευταίους μήνες παρακολουθούμε μια αγοραία επίθεση που έχει για πρώτο στόχο την ελληνική οικονομία. Η επίθεση αυτή των αγορών, ενός φαντάσματος που πλανιέται απειλητικό και ανώνυμο πάνω από την Ευρώπη, εντείνεται μέρα με τη μέρα ξεπερνώντας κάθε όριο και κάθε σύνορο. Βομβαρδισμένοι από πληροφορίες, που περισσότερο τρομοκρατούν παρά διαφωτίζουν, αντιλαμβανόμαστε ότι αυτό που μας λείπει δεν είναι τόσο η πληροφόρηση, όσο η σκέψη που θα συλλάβει την συνολική εικόνα μιας κατάστασης που επιδεινώνεται συνεχώς και η πράξη που θα προτείνει άλλα μοντέλα ζωής και ανάπτυξης.
Προωθώντας τα σχέδια των αγορών η επίμονη καμπάνια αρκετών Μέσων τροφοδότησε την ευρωπαϊκή κοινή γνώμη με μολυσμένη επικοινωνιακή τροφή επιχειρώντας να την χειραγωγήσει. Η ελληνική περίπτωση εμφανίστηκε σαν μια μόνιμη και απομονωμένη ανωμαλία, οφειλόμενη όχι απλώς σε οικονομικούς αλλά και σε φυλετικούς παράγοντες και η Ελλάδα στοχοποιήθηκε σαν ένα έθνος ανάξιο να ανήκει στην Ευρώπη. Οι πολιτικές αυτές του αποδιοπομπαίου τράγου έχουν στο παρελθόν οδηγήσει στην φρίκη των πολέμων, των εθνοκαθάρσεων και των στρατοπέδων του θανάτου, ενώ σήμερα τέτοιες λογικές αποδεικνύονται εκτός από άδικες, παραπλανητικές και καταστροφικές. Η νεορατσιστική αυτή προπαγάνδα δημιούργησε το κατάλληλο κλίμα ώστε να αποτρέψει μια άμεση και αποτελεσματική ευρωπαϊκή παρέμβαση στην κρίση και τελικά παγίδεψε τις ίδιες τις κυβερνήσεις που το είχαν υποθάλψει είτε ανεχθεί, αγνοώντας ότι , στόχος της επίθεσης δεν είναι μόνον η Ελλάδα και η οικονομία της, αλλά η υπόσταση, η συνοχή, και η οικονομία ολόκληρου του ευρωπαϊκού Νότου και τελικά ολόκληρης της Ευρώπης.
Υπό την απειλή των δεικτών αξιολόγησης οι ευρωπαίοι πολίτες καλούνται να υποταχτούν σε όλο και πιο επώδυνα μέτρα χωρίς να ξέρουν πού αυτά σταματούν και κατά πόσο θα μπορέσουν να οδηγήσουν σε ένα καλύτερο αύριο. Ωστόσο στην Ελλάδα, στην Πορτογαλία, στην Ισπανία, στην Γαλλία, στην Ιταλία και αλλού όλο και πιο πολλοί άνθρωποι αρνούνται να υποταχτούν σε μονοδιάστατες συνταγές εξυγίανσης ενός άρρωστου συστήματος που σαν τον Κρόνο θέλει και πάλι να φάει τα παιδιά του.
Στην βουλιμική αυτή καπιταλιστική πραγματικότητα οφείλεται μέγα μέρος της παγκόσμιας οικονομικής και πολιτικής κρίσης, αλλά και των προβλημάτων της Ελλάδας που βαρύνουν πολλούς από εκείνους που άσκησαν και ασκούν την εξουσία. Οι άνθρωποι αυτοί διαπαιδαγώγησαν τμήματα της ελληνικής κοινωνίας έτσι ώστε να αποφεύγουν την ευθύνη τους, να αγνοούν τόσο τις υποχρεώσεις όσο και τα δικαιώματά τους και να διατηρούν απέναντι στο κράτος μια διπλά ανώριμη στάση εχθρότητας και εξάρτησης, υποσκάπτοντας τις έννοιες της συλλογικότητας και του πολίτη.
Οι διαπιστώσεις ωστόσο αυτές δεν σημαίνουν ότι όσες Ελληνίδες και Έλληνες κατεβαίνουν σήμερα στον δρόμο για να διαμαρτυρηθούν το κάνουν για να διατηρήσουν αδικαιολόγητα προνόμια, καθώς οι μισθοί στην Ελλάδα είναι από τους πιο χαμηλούς στην Ευρωζώνη ενώ προνομιούχοι δεν είναι συνήθως οι διαδηλωτές. Πέρα από το επίσημο 15% των ανέργων υπάρχουν όχι μόνο οι αδήλωτοι άνεργοι αλλά και οι νέοι, οι συνταξιούχοι, όλοι οι άνθρωποι που δουλεύουν με άγριες συνθήκες και εξοντωτικά ωράρια για αμοιβές 400 ή 300 ευρώ, που τις βλέπουν σήμερα να απειλούνται και αυτές. Η διόγκωση των χρεών οφείλεται σε μία πελατειακή πολιτική των κυβερνήσεων αλλά και στην κρατικοδίαιτη επιχειρηματικότητα. Οι Έλληνες, αλλά ήδη και άλλοι Ευρωπαίοι, αδυνατούν να γνωρίζουν τι νέα μέτρα απειλούν να τους επιβληθούν αύριο, ενώ καταλαβαίνουν ότι τα χρήματα που θα εξοικονομηθούν από τα νέα δάνεια, τις περικοπές και την άγρια φορολογία θα χρησιμοποιηθούν για την αποπληρωμή των υπέρογκων τόκων και όχι για την ανάπτυξη Το κοινοβούλιο απαξιώνεται, καθώς καλείται όχι να συζητά, αλλά να επικυρώνει οικονομικές αποφάσεις που θα λαμβάνουν οι ξένοι επιτηρητές. Και ο ίδιος ο πρωθυπουργός, που εξελέγη δημοκρατικά πριν λίγους μήνες, διαβεβαιώνει επανειλημμένα ότι η εθνική κυριαρχία της χώρας έχει μειωθεί. Το φάντασμα των αγορών απειλεί πια καθαρά όλη την Ευρώπη με την υποταγή της πολιτικής στις εντολές της υψηλής παρα-οικονομίας.
Όλα αυτά υποχρεώνουν σε εγρήγορση τους εργαζόμενους και τους άνεργους σε μια χώρα που η ιστορία της σφραγίζεται διαχρονικά από μαζικές κινητοποιήσεις ενάντια σε στρατεύματα κατοχής, σε δικτατορίες και σε κοινωνικές αδικίες. Και οι κινητοποιήσεις αυτές, παρά τον τραγικό και απαράδεκτο θάνατο τριών ανθρώπων, δεν είναι στην συντριπτική τους πλειοψηφία βίαιες, και πάντως δεν είναι τόσο βίαιες όσο τα μέτρα του Δ.Ν.Τ. που πολεμούν. Πολύ περισσότερο, σε μια χώρα όπου παραδοσιακά ο ξένος είναι ιερός, δεν απειλούν στο ελάχιστο όσους επισκέπτονται την χώρα μας. Αυτό που μένει για τους έλληνες πολίτες είναι να περάσουν από την άρνηση και την καταγγελία ενός ήδη ξεπερασμένου κοινωνικού μοντέλου και πολιτικού συστήματος στην εύρεση μιας νέας, πρωτότυπης και γόνιμης θετικότητας που θα απαντήσει στην απελπισία και θα ανοίξει προοπτικές για το μέλλον.
Πολλοί επαναλαμβάνουν ότι η σημερινή κρίση της Ελλάδας και της Ευρώπης δεν είναι μόνον και πρώτα οικονομική, αλλά πολιτική και πολιτισμική. Αυτό σημαίνει ότι σε όποια απάντηση δοθεί, ο πολιτισμικός παράγοντας δεν μπορεί παρά να έχει μια κεντρική θέση. Η υλική και η άυλη πραγματικότητα των πόλεων όπου ζούμε, των συναντήσεων και των σχέσεων που δημιουργούμε, των διαφορετικών γλωσσών που μιλάμε, των αφηγήσεων που συνιστούν τις ταυτότητές μας, δεν μπορεί να διαγραφεί για χάρη των τίτλων που ανεβοκατεβαίνουν στα χρηματιστήρια κατά τη θέληση των οίκων αξιολόγησης. Γνωρίζουμε ότι το να έχει ή να μην έχει κανείς δουλειά, το να γίνονται ή να μην γίνονται σεβαστά τα θεμελιώδη δικαιώματά του, με πρώτο και κύριο το δικαίωμα μας στην αξιοπρέπεια, το να μπορούν οι λαοί και τα άτομα να πλουτίζουν από την ουσιαστική επικοινωνία τους, είναι πρώτα από όλα θέμα κουλτούρας, παιδείας, πολιτισμού. Αυτό σημαίνει ότι η δημιουργία, ο στοχασμός, η έρευνα στο οικονομικό και σε κάθε άλλο επιστημονικό ή καλλιτεχνικό πεδίο, που σήμερα αφομοιώνονται ή περιθωριοποιούνται από το σύστημα, πρέπει να βρεθούν στο επίκεντρο δίνοντας απαντήσεις στην κρίση.
Για τον λόγο αυτό απευθυνόμαστε σε όλους όσους, στην Ελλάδα, στην υπόλοιπη Ευρώπη και αλλού, αισθάνονται ότι η κρίση τους αφορά και νιώθουν, όπως εμείς, την ανάγκη να σπάσουν το φράγμα της απομόνωσης που μας φυλακίζει σε μία ναρκισσιστική πανοπλία και μας ευνουχίζει. Απευθυνόμαστε σε όσες και όσους προσπαθούν να σκεφτούν έξω από τα στερεότυπα, που δεν θέλουν μια Ευρώπη διασπασμένη σε Βόρειους και Νότιους, σε καθολικούς, προτεστάντες, άθεους, μουσουλμάνους, ορθόδοξους, σε πλούσιους και φτωχούς. Σε όλους εκείνους που αρνούνται να δεχτούν τον νέο αυτόν οικονομικό πόλεμο. Η υπογραφή του σύντομου αυτού κειμένου μπορεί να συμβάλει στην δημιουργία δικτύων μνήμης, επικοινωνίας και κριτικής που θα προτείνουν συνεργασίες και συναντήσεις, στην Ελλάδα και αλλού, ανάμεσα σε ανθρώπους από κάθε γωνιά της ηπείρου μας και του κόσμου. Μπορούμε να πετύχουμε ένα πρώτο σημαντικό στόχο. Απαντώντας με συγκεκριμένες δράσεις και κινήσεις στην τρομοκρατία των αγορών και τον νεορατσισμό που τις υπηρετεί, ας προσπαθήσουμε οι ρωγμές που άνοιξαν μέσα στην τρομακτική κρίση που βιώνουν η Ελλάδα και η Ευρώπη, να γίνουν ευκαιρία για την αφύπνιση των ευρωπαίων πολιτών και την δημιουργική επιστροφή του πολιτικού στοιχείου στη ζωή μας. Περιμένουμε την απάντηση σας στο γράμμα μας αυτό και είμαστε ανοιχτοί στις προτάσεις σας.
Against the terrorism of the markets: A letter from Greece.
During the last months we have been witnessing a vulgar attack aiming at the economy of Greece. This attack of the markets, similar to a menacing and anonymous ghost hovering all over Europe, becomes day after day more aggressive reaching beyond any frontier or limit. Overwhelmed by masses of news that aim rather to terrorize than to elucidate, we are becoming aware that what we lack is not mere information but rather a thought capable of grasping the global aspect of the situation that is stably deteriorating: A thought leading to an action which would propose alternative ways of life and of development.
Favoring the plans of the markets, a persistent campaign of several Medias has fed the European public with polluted information in order to achieve the construction of a misguided public opinion. Based on economic as well on racial criteria those Medias have presented the Greek case as a constant and isolated abnormality and Greece has been declared to be a nation worthless to belong to Europe. We, however, know that politics based on the quest of scapegoats have in the past led to the horror of wars, national cleansing and concentration camps and that, today, such conceptions are not only unjust but also erroneous and destructive. This neo- racist propaganda has created a mood which forbids a rapid and efficient European intervention to the crisis and has finally trapped several governments, including those that had shown a certain leniency, into ignoring that the attack was not limited to Greece and its economy, but aimed at the economy, the coherence and the existence itself of the European south and finally the whole of Europe.
Under the threat of the evaluation criteria European citizens are forced to accept measures that are gradually becoming more intolerable, while they ignore where they will stop and whether they will lead to a better future. Nevertheless, in Greece, Portugal, Spain, France, Italy and elsewhere, an increasing number of people refuse to comply with one-dimensional policies that aim at the reestablishment of an unhealthy system which, like Saturn, tries to devour once more its children. Such a bulimic capitalist tendency is to a great extent the reason of the economic and political crisis that rages over Europe and elsewhere, as well as over Greece. The countries’ problems are largely due to the exorbitant costs of armaments, owed to the fact that Europe is incapable to protect its frontiers as well as its economy. Moreover, those who have been and still are responsible for the problems of the country are several exponents of power that place their personal interests before the public ones and have prompted a part of the society to ignore its responsibilities, its obligations as well as its rights, thus undermining of collectivity and civic conscience.
Although necessary for a fruitful self-criticism, the above statements, must not lead to the assumption that Greek women and men demonstrating today in order to express their protest, do this because they wish to safeguard unjustified privileges. Privileged people are not very often ready to demonstrate, and salaries in Greece are among the lowest in the Euro-zone. One has to take under account not only a 15% of officially recognized unemployed persons but also the non-official unemployment as well as small pensioners receiving a pension under the rate of survival and young people working in extenuating and humiliating conditions for salaries ranging from 400 to 250 euros per month. The rise of the international and public debt of the country and the total submission of the government to the policies of the European Union and the International Monetary Fund are the reason for which the sums obtained by new loans serve only to cover the exorbitant interests, making impossible any development. Greeks, as well as the rest of other Europeans, are incapable of knowing the supplementary measures that will be imposed on them at any moment. The Greek parliament is underrated from the moment that it only has to subscribe to the orders of the foreign inspectors. The Prime Minister, democratically elected only a few months ago, has several times declared that the country has lost a part of its national independence. This means that the ghost of the markets is threatening today, in Greece as well everywhere else in Europe, to subdue politics to the occult wishes of para- economy.
All this constitutes an urgent need for vigilance in a country whose history is full of mass mobilizations against occupation forces, dictatorships, and social injustices. Such mobilizations, despite the tragic and unacceptable loss of three human lives, are in Greece, like in most other places in Europe, non violent in their overwhelming majority. Moreover, in a country where the stranger and the foreigner have always been considered as sacred, they do not threaten the people that visit the country. Greek citizens need to pass from refusal and denunciation to the invention of a new, original and fruitful positive attitude that will stand against despair and open perspectives for the future.
It is often said that the Greek and the European crisis are not exclusively of an economic, but also of a political and cultural order. That means that in any possible answer to the crisis, the cultural factor must hold a central position. The material and immaterial life of cities where we live, of the encounters and the relations we manage to establish, the various languages we speak and the narrations establishing our identities cannot be erased by the force of the numbers of stock exchanges, fluctuating according to the wish of market indicators. Having or not having a job, conserving or loosing our human rights, starting from the right to dignity, the right to enrich oneself individually or collectively through a substantial intercultural dialogue, is above all, connected to culture, education, and values of every civilization. This means that creation, thought, research in the fields of human sciences, economy, energy, ecology etc., all the range of activities that are today absorbed or marginalized by the system, must become central in order to offer an answer to the crisis.
This is the reason why we are appealing to all women and men who, in Greece as well as in any other place, have the feeling that they are directly concerned in the crisis and aspire to break the barriers of isolation that hold us prisoners like a narcissist armor castrating our will to resist. We are appealing to all those that are striving to set themselves free from stereotypes and refuse the division of Europe between North and South, Catholics and Protestants, Orthodox, Muslims or atheists, rich or pour. To all those that refuse the new economic war. Signing this document might represent a contribution to the creation of networks of memory, communication, criticism, that will propose common actions in Greece and elsewhere, uniting people of our continent and the rest of the world. Answering by concrete actions to the neo- racism and to the terrorism of the markets signifies an effort to transform the breaches opened by the terrible crisis we suffer, in an opportunity for the emergence of a new conscience of the European citizens and for the creative return of the political in our lives.
Contre le terrorisme des marchés: Lettre de la Grèce.
Pendant les derniers mois nous assistons à une attaque vulgaire dont l’objet ciblé est l’économie grecque. Cette attaque des marchés, cette attaque d’un fantôme qui plane menaçant et anonyme au dessus de l’Europe, s’intensifie au jour le jour, dépassant toute limite et toute frontière. Bombardés par des nouvelles destinées plutôt à terroriser qu’à éclaircir, nous nous rendons compte que ce qui nous manque est, plus que l’information, une pensée capable de saisir l’image globale de la situation, qui se détériore constamment. Ce qui nous manque est une action qui proposerait des modèles alternatifs de vie et de croissance.
En favorisant les plans des marchés, une campagne insistante de plusieurs Médias a nourri le public européen d’informations polluées pour arriver à la construction d’une opinion publique déformée. Le cas grec a été présenté comme une anomalie constante et isolée, en faisant référence à des facteurs économiques, mais également à des facteurs raciaux, et la Grèce a été taxée de nation indigne d’appartenir à l’Europe. Nous savons pourtant que les politiques basées sur la recherche de boucs émissaires ont par le passé conduit à l’horreur des guerres, des épurations nationales, et des camps de la mort, et qu’aujourd’hui de telles logiques sont non seulement injustes mais aussi aberrantes et destructrices. Cette propagande néo-raciste a créé le climat interdisant une intervention européenne rapide et efficace à la crise, et a finalement piégé certains gouvernements, même ceux qui avaient montré une certaine complaisance, en ignorant que le but de l’attaque ne se limitait pas à la Grèce et son économie mais visait l’économie, la cohérence et l’existence même du sud européen et finalement de toute l’Europe.
Sous la menace des indicateurs d’évaluation, les citoyens européens sont sommés de se soumettre à des mesures toujours plus intolérables sans savoir où elles vont s’arrêter ou si elles pourront conduire à un meilleur avenir. Cependant, en Grèce, au Portugal, en Espagne, en France, en Italie et ailleurs, des gens toujours plus nombreux refusent de se soumettre a des politiques unidimensionnelles, visant a l’assainissement d’un système malsain qui, comme Saturne, tente de nouveau de dévorer ses enfants.
Cette tendance capitaliste boulimique est en grande mesure la cause de la crise économique et politique qui sévit en Europe et ailleurs, et aussi en Grèce. Les problèmes du pays sont dus en grande mesure à l’hémorragie de la course aux armements, par ce que l’Europe, ne semble pas capable de garantir la sécurité de ses frontières, ni celles de son économie. Pourtant ceux qui ont été, par le passé et aujourd’hui encore, responsables des problèmes du pays, sont plusieurs représentants du pouvoir, qui mettent leurs intérêts personnels avant l’intérêt public, en incitant une partie de la société à ignorer ses responsabilités, ses obligations et ses droits et minant ainsi les concepts de la collectivité et de la conscience civique. Les Grecs, ainsi que plusieurs autres Européens, ignorent quelles seront les nouvelles mesures qui leurs seront imposées dans le proche avenir et se rendent compte que le produit de leur sacrifices servira pour couvrir les dettes au lieu d’ être utilisé pour la croissance économique.
Ces constatations, bien que nécessaires pour une autocritique féconde, ne signifient pas que toutes les femmes et les hommes Grecs, qui descendent aujourd’hui dans la rue pour protester, le font pour sauvegarder des privilèges injustifiables. Les privilégiés ne montrent pas très souvent une tendance à manifester et les salaires en Grèce sont parmi les plus bas de l’euro-zone. Au delà du chiffre officiel de 15% des chômeurs on doit compter avec le chômage non déclaré, les petits pensionnaires et les jeunes travaillant sous des conditions exténuantes pour des rétributions allant de 400 a 250 EUROS par mois. La hausse de la dette internationale et publique du pays et la soumission du gouvernement à la politique de l’Union Européenne et du Fond Monétaire International ont comme résultat que les sommes assurées à travers les nouveaux prêts ne servent qu’à couvrir les intérêts exorbitants, en interdisant toute croissance. Les Grecs, ainsi que le reste des Européens, sont incapables de connaître les mesures supplémentaires qui vont leur être imposées d’un moment à l’autre. Le parlement grec est dévalorisé du moment qu’il doit simplement souscrire aux dictats des contrôleurs étrangers. Le Premier Ministre démocratiquement élu quelques mois auparavant a plusieurs fois déclaré que le pays a perdu une partie de son indépendance nationale. Ce qui signifie que le fantôme des marchés menace aujourd’hui, en Grèce et partout en Europe, de soumettre la politique aux volontés occultes de la haute para- économie.
Tout ceci incite à la vigilance dans un pays dont l’histoire abonde en mobilisations de masse contre des troupes d’occupation, des dictatures et des injustices sociales. Ces mobilisations, malgré la perte tragique et inacceptable de trois vies humaines, sont, en Grèce, comme dans la plupart de l’Europe, dans leur majorité écrasante non violentes. De plus, dans un pays où l’étranger est traditionnellement considéré comme sacré, elle ne menace point ceux qui visitent le pays. Ce dont les citoyens grecs on besoin, c’est de passer de la négation et de la dénonciation d’un modèle social et politique qui a déjà démontré ses limites, à l’invention d’une nouvelle positivité, originale et féconde, qui va faire face au désespoir et ouvrir des perspectives pour le futur.
On dit souvent que la crise de la Grèce et de l’Europe n’est pas uniquement d’ordre économique mais aussi politique et culturel. Cela veut dire que dans toute réponse possible à la crise, le facteur culturel doit avoir une position centrale. La réalité matérielle et immatérielle des villes où nous vivons, celle de nos rencontres et des relations que nous réussissons à établir, des différentes langues que nous parlons et des narrations qui établissent nos identités ne peut être rayée par la force de la baisse et de la hausse des chiffres dans les bourses, fluctuant selon la volonté des indicateurs d’évaluation des marchés. Le fait d’avoir ou de ne pas avoir de travail, de préserver ou de perdre nos droits humains, à commencer par le droit à la dignité, le fait de s’enrichir collectivement et individuellement à travers le dialogue substantiel interculturel, est avant tout une chose autre, liée à la culture, l’enseignement, les valeurs des civilisations. Ce qui signifie que la création, la pensée, la recherche dans les domaines de l’économie, de l’énergie, de l’écologie etc., activités qui aujourd’hui sont absorbées ou marginalisées par le système, doivent devenir centrales, pour apporter leur réponses a la crise.
C’est pour cette raison que nous nous adressons à toutes et a tous qui, en Grèce comme dans le reste de l’Europe et ailleurs, ont le sentiment que la crise les concerne directement et aspirent à briser les barrières de l’isolement qui nous tiennent prisonniers comme une armure narcissique et castre notre volonté de réaction. Nous adressons à tous ceux qui essaient de penser au delà de stéréotypes, qui refusent que l’Europe soit divisée entre Nord et Sud, entre catholiques ou protestants, orthodoxes, musulmans ou athées, riches ou pauvres. A tous ceux qui refusent cette nouvelle guerre économique. La signature de ce document peut représenter une contribution à la création de réseaux de mémoire, de communication, de critique, qui va proposer des rencontres et des actions communes en Grèce et ailleurs, entre des personnes de tous les pays de notre continent et du reste du monde. En répondant par des actes concrets au terrorisme des marchés et au néo-racisme qui les sert, essayons de transformer les brèches ouvertes par la crise terrible que nous subissons, en occasion pour une prise de conscience des citoyens européens et pour le retour créateur du politique dans notre vie.
Contro il terrorismo dei mercati: lettera dalla Grecia
Negli ultimi mesi stiamo assistendo ad un attacco dei mercati che ha come obiettivo principale l’economia greca. Questo attacco dei mercati, di un fantasma che si aggira in Europa, anonimo e minaccioso, diventa giorno dopo giorno più forte, superando ogni sorta di limite e confine. Veniamo bombardati da informazioni che più che spiegare, riescono a terrorizzare e stiamo comprendendo che ciò di cui sentiamo la mancanza, non è tanto l’informazione, quanto un pensiero che contenga l’immagine complessiva di questa situazione, che sta peggiorando di continuo, e di un’ azione che proponga differenti modelli di vita e sviluppo.
La campagna stampa di una parte rilevante dei Media, ha portato avanti i progetti dei mercati ed ha fornito all’ opinione pubblica del cibo mediatico avariato, nel tentativo di manipolarla. Il “caso Grecia” è stato presentato come un’ anomalia isolata e perenne, dovuta non solo a fattori economici ma anche razziali e la Grecia è stata indicata come un popolo indegno di appartenere all’ Europa. Queste politiche da capro espiatorio hanno portato, in passato, all’ orrore della guerra, delle pulizie etniche e dei campi di concentramento, mentre oggi, tali logiche si dimostrano, oltre che ingiuste, anche fuorvianti, disorientanti e distruttive. Questa propaganda neorazzista ha creato il clima adatto per impedire un intervento veloce e risolutivo ad parte dell’ Europa ed infine ha intrappolato gli stessi governi che lo avevano sostenuto o sopportato, ignorando che, l’obiettivo di questo attacco non era solo la Grecia e la sua economia, ma l’esistenza, la coerenza e l’economia stessa di tutto il Sud Europa ed, in ultima analisi, dell’Europa intera.
Sotto la minaccia degli indici di valutazione i cittadini europei vengono chiamati ad accettare misure sempre più dolorose senza conoscere sin dove arriveranno e se potranno realmente portare ad un domani migliore. Tuttavia, in Grecia, in Portogallo, in Spagna, in Francia, in Italia e non solo, sempre più persone si rifiutano di assoggettarsi a delle ricette “a senso unico”, le quali mirano al risanamento di un sistema che, come Crono, vuole nuovamente divorare i propri figli.
Proprio a questa realtà capitalistica “da bulimia” è dovuta una gran parte della crisi economica e politica che colpisce il pianeta, ma anche dei problemi della Grecia, che dipendono da chi ha detenuto e detiene il potere. Queste persone hanno educato settori della società greca in modo tale da renderli indifferenti verso le loro responsabilità, in modo da ignorare tanto i loro doveri quanto i loro diritti, e da mantenere, così, verso lo stato una posizione doppiamente immatura: di inimicizia e dipendenza, minando il senso stesso delle parole “partecipazione collettiva” e “cittadino”. Oggi, purtroppo, sia i Greci che gli altri Europei, ignorano quali nuove misure gli saranno imposte nel prossimo futuro, pur rendendosi conto che il prodotto dei loro sacrifici viene usato per il pagamento degli altissimi interessi dei prestiti e non per la crescita economica.
Tuttavia, queste constatazioni non stanno a significare che i greci e le greche che in questi giorni manifestano nelle strade per protestare, lo fanno per mantenere dei vantaggi non giustificabili, dal momento che gli stipendi del paese sono tra i più bassi della zona Euro, mentre solitamente, chi manifesta non fa parte dei privilegiati. Oltre il dato ufficiale, di una disoccupazione al 15%, ci sono disoccupati non compresi nelle statistiche, come anche i giovani, i pensionati, tutte le persone che lavorano a condizioni molto dure e con orari massacranti e che guadagnano quattrocento o trecento euro al mese. Persone che oggi, avvertono che anche questo loro impiego è minacciato. La crescita del debito è dovuta a una politica clientelare dei governi ma anche ad un imprenditorialità che si è mantenuta a spese dallo stato. I greci, cosi come già anche gli altri europei, non hanno la possibilità di sapere quali altre misure di austerità verranno imposte nel prossimo futuro. Il parlamento viene svuotato del suo potere, dal momento che non è chiamato a discutere, ma a ratificare decisioni economiche che verranno prese da tutori stranieri. E lo stesso primo ministro, che è stato eletto democraticamente pochi mesi fa, assicura a più riprese che la sovranità nazionale del paese è stata ridotta. Il fantasma dei mercati minaccia ormai chiaramente tutta l’ Europa, con la sottomissione della politica agli ordini di alte sfere para- economiche.
Tutto ciò impone ai lavoratori ed ai disoccupati di vigilare, in un paese la cui storia è segnata, in modo diacronico, da mobilitazioni di massa, contro eserciti di occupazione, dittature e ingiustizie sociali. E queste mobilitazioni, malgrado la morte inaccettabile di tre persone, nella loro stragrande maggioranza non sono violente, e, comunque, non sono tanto violente quanto le misure del Fondo Monetario Internazionale, che desiderano contrastare. Ancor di più, in un paese dove, per tradizione, lo straniero è sacro, non costituiscono minaccia alcuna per tutti coloro che visitano la Grecia. Quel che rimane, per i cittadini greci, è di passare dal rifiuto e dalla denuncia di un modello sociale e di un sistema politico che appare già superato, al riuscire a individuare una realtà positiva e propositiva che sarà in grado di fornire risposte alla disperazione e di aprire prospettive per il futuro.
Molti ripetono che la crisi che stanno vivendo la Grecia e l’ Europa, non è eminentemente e innanzitutto economica, ma politica e culturale. Ciò significa che qualunque risposta venga data, il fattore culturale non può che avere una posizione di primaria importanza. La realtà materiale e immateriale delle città in cui viviamo, degli incontri e dei rapporti che creiamo , delle diverse lingue che ci troviamo a parlare, dei racconti che danno vita alla nostra identità, non si può cancellare per via dei titoli che salgono e scendono in modo altalenante nelle borse, a seconda della volontà delle società di rating. Sappiamo bene che l’avere o non avere un lavoro, il riuscire a far rispettare o meno i propri diritti fondamentali, e prima di tutto il diritto alla dignità, il fatto che i popoli e i cittadini possano arricchirsi attraverso la loro reale comunicazione, dipende prima di tutto dalla cultura e dall’ istruzione. Ciò significa che la creazione intellettuale, la riflessione, la ricerca in campo economico, così come in ogni altro campo scientifico o artistico - cose che oggi vengono messe ai margini e inglobate dal sistema politico- devono invece giocare un ruolo centrale, fornendo risposte alla crisi.
Per questo motivo desideriamo rivolgerci a tutti coloro che, In Grecia, nel resto d’ Europa e non solo, avvertono che la crisi li riguarda direttamente e, come noi, sentono il bisogno di rompere il muro di isolamento che arriva a castrarci ed a imprigionarci in una corazza narcisistica. Ci rivolgiamo a tutti gli uomini e le donne che cercano di pensare andando oltre gli stereotipi, che non desiderano un’ Europa divisa in gente del Nord e del Sud, tra cattolici, protestanti , atei, mussulmani, ortodossi, tra ricchi e poveri. Ci rivolgiamo a tutti coloro che si rifiutano di accettare questa nuova guerra economica. La firma di questo breve testo può contribuire alla creazione di reti di memoria, comunicazione e critica che possano proporre collaborazioni e incontri, in Grecia e altrove, tra persone provenienti da ogni angolo del contro continente e di tutto il resto del mondo. Possiamo arrivare ad un primo importante traguardo. Per rispondere con azioni e iniziative precise al terrorismo dei mercati ed al nuovo razzismo che lo sostiene, è importante fare in modo che gli spiragli che si sono aperti attraverso la tremenda crisi che stanno vivendo la Grecia e l’ Europa, si trasformino in un’ occasione per un risveglio dei cittadini europei , in modo che l’elemento politico faccia ritorno, in modo creativo, nella nostra vita. Attendiamo la vostra risposta a questa nostra lettera e restiamo aperti alle vostre proposte.
"Contra el terrorismo de los mercados: Una carta de Grecia.
Durante los últimos meses hemos sido testigos de un vulgar ataque destinado a la economía de Grecia. Este ataque de los mercados, al igual que un fantasma, se cierne amenazante y anónimo en toda Europa, se vuelve más agresivo cada día y va más allá de cualquier límite o
frontera. Abrumados por las masas de noticias que apuntan más bien a aterrorizar que a aclarar, estamos tomando conciencia de que lo que nos falta no es mera información, sino más bien un pensamiento capaz de captar el aspecto global de la situación que se deteriora de forma estable: Un pensamiento que conduce a una acción que proponga formas alternativas de vida y desarrollo.
Favorecer los planes de los mercados es la persistente campaña que diversos medios han creado para alimentar la opinión pública europea con información contaminada para lograr la construcción de una opinión pública equivocada. Basado en los derechos económicos y en criterios
raciales los medios de comunicación han presentado el caso griego como una anomalía aislada y constante y Grecia ha sido declarada como una nación sin merecerse pertenecer a Europa. Nosotros, sin embargo, sabemos que la política basada en la búsqueda de chivos expiatorios en el pasado ha llevado al horror de las guerras, la depuración nacional y los campos de concentración y que, hoy en día, tales concepciones no sólo son injustas, sino también erróneas y destructivas. Esta propaganda neo-racista ha creado un estado de ánimo que prohíbe una intervención europea rápida y eficaz a la crisis y ha atrapado a varios gobiernos, incluidos los que habían mostrado una cierta indulgencia, en la ignorancia de que el ataque no se limitó a Grecia y su economía, sino que está destinado a la economía, la coherencia y la propia existencia del sur de Europa y, finalmente, el conjunto de Europa.
Bajo la amenaza de los criterios de evaluación los ciudadanos europeos se ven obligados a aceptar las medidas que se vuelven cada vez más intolerables, mientras ignoran dónde se detendrán y si van a conducir a un futuro mejor. Sin embargo, en Grecia, Portugal, España, Francia, Italia y otros lugares, un número creciente de personas se niegan a cumplir con las políticas en una dimensión que tienen como objetivo el restablecimiento de un sistema insalubre en el que, como Saturno, trata de devorar a sus hijos una vez más. Esta tendencia capitalista bulímica es en gran medida la razón de la crisis económica y política que azota Europa y otros lugares, como Grecia. Los problemas de los países son en gran parte debido a los costos exorbitantes de los armamentos, debido al hecho de que Europa es incapaz de proteger sus fronteras, ni su economía. Por otra parte, aquellos que han sido y siguen siendo responsables de los problemas del país son exponentes de su poder al anteponer su situación personal antes que la del interés público y ha provocado que una parte de la sociedad haga caso omiso de sus responsabilidades, obligaciones, así como de sus derechos, minando así la colectividad y la conciencia cívica.
Aunque necesaria para una fructífera autocrítica, las declaraciones anteriores, no deben llevar a la suposición de que los hombres y mujeres griegas que hoy se manifiestan para expresar su protesta, hacen esto porque quieran salvaguardar privilegios injustificados. Las personas privilegiadas no están a menudo dispuestas a manifestarse, y los salarios en Grecia son los más bajos de la Eurozona. Uno tiene que tener en cuenta no sólo el 15% de los desempleados oficialmente reconocidos, sino también el desempleo no oficial, así como los pensionistas que perciben una pensión por debajo de la tasa de supervivencia y jóvenes que trabajan en condiciones infrahumanas y humillantes por sueldos que van desde los 400 a los 250 € al mes. El
aumento de la deuda externa y pública del país y la sumisión total del gobierno a las políticas de la Unión Europea y el Fondo Monetario Internacional son la razón de que las sumas obtenidas de los nuevos préstamos sólo sirvan para cubrir los intereses exorbitantes, lo que hace imposible cualquier desarrollo. Los griegos, así como el resto de los europeos, son incapaces de conocer las medidas complementarias que se les imponen en cualquier momento. El parlamento griego es subestimado desde el momento en que sólo tiene que suscribir las órdenes de los inspectores extranjeros. El Primer Ministro, elegido democráticamente hace apenas unos meses, ha declarado varias veces que el país ha perdido una parte de su independencia nacional. Esto significa que el fantasma de los mercados es una amenaza hoy, en Grecia y en el resto de Europa, para someter la política a los deseos ocultos de para-economía.
Todo esto constituye una necesidad urgente de mantener la vigilancia en un país cuya historia está llena de movilizaciones de masas contra las fuerzas de ocupación, las dictaduras, y las injusticias sociales. Estas movilizaciones, a pesar de la trágica e inaceptable pérdida de tres vidas humanas, son, tanto en Grecia, como en la mayoría de los lugares de Europa, no violentas en su abrumadora mayoría. Por otra parte, en un país donde siempre el extraño y el extranjero han sido considerados como sagrados, les pedimos que no pongan en peligro a las personas que visitan el país. Los ciudadanos griegos tienen la necesidad de pasar del rechazo y la denuncia a la invención de una actitud nueva y positiva, original y fecunda, que resista a la desesperación y abra perspectivas para el futuro.
A menudo se dice que las crisis griega y europea no son exclusivamente de carácter económico, sino también de orden político y cultural. Eso significa que, en cualquier posible respuesta a la crisis, el factor cultural debe ocupar una posición central. La vida material e inmaterial de las ciudades donde vivimos, de los encuentros y las relaciones que logran establecer, las distintas lenguas que hablamos y las historias que establecen nuestra identidad no se pueden borrar por la fuerza de los números de las bolsas de valores, fluctuando de acuerdo con el deseo de los indicadores del mercado. Tener o no tener empleo, conservar o perder nuestros derechos humanos, partiendo del derecho a la dignidad, el derecho a enriquecerse de forma individual o colectivamente a través de un diálogo intercultural sustancial, sobre todo, conectado a la cultura, la educación y los valores de todas las civilizaciones. Esto significa que la creación, el pensamiento, la investigación en los campos de las ciencias humanas, economía, ecología, energía, etc., toda la gama de actividades que hoy son absorbidas o marginadas por el sistema, deben convertirse en el centro con el fin de ofrecer una respuesta a la crisis.
Esta es la razón por la cual hacemos un llamamiento a todas las mujeres y los hombres que, en Grecia, así como en cualquier otro lugar, tienen la sensación de que están directamente interesados en la crisis y aspiran a romper las barreras de aislamiento que nos mantienen prisioneros como una armadura narcisista que castra nuestra voluntad de resistir. Estamos apelando a todos aquellos que se esfuerzan por liberarse de los estereotipos y rechazar la división de Europa entre el Norte y el Sur, los católicos y los protestantes, ortodoxos, musulmanes o ateos, ricos o pobres. A todos aquellos que rechazan la nueva guerra económica. La firma de este documento podría representar una contribución a la creación de redes de la memoria, la comunicación o la crítica, que propondrían acciones comunes en Grecia y en otros lugares, uniendo a los pueblos de nuestro continente y del resto del mundo. Responder mediante acciones concretas al neo-racismo y el terrorismo de los mercados representa un esfuerzo para transformar las brechas abiertas por la terrible crisis que padecemos, en una oportunidad para el surgimiento de una nueva conciencia de los ciudadanos europeos y para un retorno creativo de lo político en nuestras vidas."
In den letzten Monaten sind wir Zeugen eines Angriffs, der als erstes Ziel die griechische Volkswirtschaft zu haben scheint. Dieser Angriff der Märkte, eines Gespenstes, das namenlos und bedrohlich über Europa schwebt, wird mit jedem Tag stärker, überwindet jede Grenze.
Überschüttet von Informationen, die mehr terrorisieren als aufklären, wir erkennen, dass uns nicht so sehr die Informationen fehlen, wie das Denken, dass das Gesamtbild einer Situation erfassen könnte, die sich ständig verschlimmert und wie die Praxis, die neue Modelle des Lebens und der Entwicklung vorschlagen würde.
Um die Pläne der Märkte zu fördern, versuchte die zielstrebige Kampagne vieler Medien mit kontaminierter Informationsnahrung die europäische Öffentlichkeit zu manipulieren. Der Fall Griechenland wurde dargestellt als eine ständige und vereinzelte Anomalie, die nicht allein ökonomische, sondern auch ethnische Ursachen hat, und Griechenland selbst als eine Nation, die nicht würdig ist Europa anzugehören. Diese Politik des Sündenbocks haben in der Vergangenheit zum Grauen der Kriege, der nationalen Säuberungsaktionen und der Todeslager geführt; heute diese Logik erweist sich als ungerecht, aber auch als desorientierend und katastrophal. Diese neorassistische Propaganda hat eine solche Atmosphäre geschaffen, die den rechtzeitigen und wirkungsvollen europäischen Eingriff verhinderte und schließlich die europäischen Regierungen selbst in die Falle führte, die sie gefördert und akzeptiert hatten, da sie nicht einsehen wollten, dass das Ziel des Angriffs nicht allein Griechenland und seine Wirtschaft war, sondern die Existenz, der Zusammenhalt und die Wirtschaft des gesamten europäischen Südens und schließlich des gesamten Europa.
Unter dem Zwang der Evaluationsindices, die Bürger Europas werden aufgefordert immer drückendere Maßnahmen zu akzeptieren, ohne zu wissen wo diese aufhören und inwiefern sie eine bessere Zukunft vorbereiten. In Griechenland jedoch, in Portugal und Spanien, in Frankreich, in Italien und anderswo immer mehr Menschen weigern sich den einseitigen Rezepten zur Heilung eines kranken Systems, das wie Kronos seine Kinder auffressen will.
Dieser gefräßigen kapitalistischen Wirklichkeit ist zu einem großen Teil die globale Krise der Wirtschaft und der Politik zuzuschreiben, wie auch der Probleme Griechenlands, die auch viele von denen zu verschulden haben, die Macht ausgeübt haben bzw. ausüben. Sie haben Teile der griechischen Gesellschaft dazu verleitet verantwortungslos zu handeln, ihre Verpflichtungen und ihre Rechte zu ignorieren und gegenüber dem Staat eine doppelt unreife Haltung der Feindschaft und der Abhängigkeit zu zeigen, und somit jeden Begriff der Gemeinschaft und des Bürgers zu untergraben.
Diese Feststellungen bedeuten aber nicht, dass die Griechinnen und die Griechen, die heute auf den Straßen demonstrieren, dies tun um ungerechtfertigte Privilegien zu retten; die Löhne in Griechenland sind mit die niedrigsten im Euroraum, und Privilegiert sind gewöhnlich keine Demonstranten. Abgesehen vom offiziellen 15% der Arbeitslosigkeit, existieren die nicht registrierten Arbeitslosen, die Jugendlichen und die Rentner, die Menschen, die unmenschliche Bedingungen und vernichtende Arbeitszeiten für 400 oder auch 300 Euro hinnehmen müssen, und heute auch um diese Arbeitsverhältnisse fürchten müssen.
Die ausufernde Staatsschuld hat ihren Ursprung in der Politik der Regierungen, aber auch im am Staatstropf hängenden Unternehmertum. Die Griechen, inzwischen aber auch die anderen Europäer, befinden sich im Dunkeln über die Maßnahmen, die Morgen über sie ergehen können, begreifen aber, dass die Mittel aus neuen Sparmaßnahmen und Besteuerung nicht für Wachstum sondern für Wucherzinsen ausgegeben werden. Das Parlament wird zum Bestätigungsorgan der Entscheidungen fremder Überwacher, der Ministerpräsident selbst, der vor einigen Monaten demokratisch gewählt wurde, räumt ein, dass die nationale Souveränität eingeschränkt ist. Das Gespenst der Märkte droht nunmehr in ganz Europa die Politik unter dem Diktat der unkontrollierten Ökonomie zu zwingen.
All dies fordern von Arbeitenden und Arbeitslosen auf der Hut zu sein, in einem Land, dessen Geschichte geprägt ist von Massenmobilisierungen gegen Besatzungsmächte, Diktaturen und sozialer Ungerechtigkeit. Diese Mobilisierungen, trotz des tragischen Todes von drei Menschen, sind in den meisten Fällen nicht gewalttätig, jedenfalls sind sie weniger gewalttätig als die Maßnahmen des IWF, gegen die sie sich wenden. Und sicher sind sie keine Bedrohung für Besucher unseres Landes in dem der Fremde geheiligt ist. Was uns, griechischen BürgerInnen bleibt ist von der Anklage gegen ein schon veraltetes soziales Model und politisches System zur Findung einer neuen originellen und fruchtbaren Positivität überzugehen, als Antwort auf die Hoffnungslosigkeit und als Perspektive für die Zukunft.
Viele sagen, dass die heutige Krise in Griechenland und in Europa sei nicht allein und nicht in erster Linie wirtschaftlich, sondern politisch und kulturell. Das bedeutet, dass in jeder Antwort auf die Krise der kulturelle Aspekt zentrale Bedeutung haben muss. Die materielle und immaterielle Wirklichkeit der Städte, in denen wir leben, der Begegnungen, die wir machen und der Beziehungen, die wir eingehen, der verschiedenen Sprachen, die wir sprechen, der Erzählungen, die unsere Identitäten konstituieren, kann nicht ausgelöscht werden um der Wertpapierpreise willen, die auf- und absteigen in den Börsen je nach dem Willen der Evaluationsinstitute.
Wir wissen, dass ob man Arbeit hat oder nicht, ob die Grundrechte eines Menschen, vor allem das auf Würde, respektiert werden oder nicht, ob die Völker sich durch Kommunikation bereichern können, all dies in erster Linie Sache der Kultur der Bildung ist. Das bedeutet, dass die Kreativität, das Denken, die Forschung auf jedem Gebiet, etwa der Ökonomie oder der Kunst, die heute an den Rand gedrängt werden, wieder im Mittelpunkt gestellt werden müssen, damit wir Antworten auf die Krise erhalten können.
Darum wenden wir an alle in Griechenland, im übrigen Europa und anderswo, die fühlen, dass die Krise sie angeht und es für geboten halten, wie wir, den Zaun der Isolation zu durchbrechen, der uns in einem narzisstischen Gefängnis einschließt. Wir wenden uns an alle, die versuchen zu denken außerhalb von Vorurteilen, die kein Europa wollen, das in Norden und Süden gespalten ist, in Protestanten, Katholiken, Gottlose, Orthodoxe, Reiche und Arme. An alle, die sich weigern diesen neuen Wirtschaftskrieg zu akzeptieren. Eure Unterschrift unter diesen kurzen Text könnte dazu beitragen, das Netze der Erinnerung, der Kommunikation und der Kritik entstehen, die Kooperationen und Begegnungen zwischen Menschen aus jeder Ecke unseres Kontinents und der Welt vorschlagen. Wir können ein erstes wichtiges Ziel erreichen. Mit konkreten Aktionen und Mobilisierungen könnten wir auf den Terror der Märkte und den Neorassismus in ihrem Dienst antworten. Und so könnten wir versuchen, dass die Risse, die sich in dieser furchtbaren Krise öffneten, zur Chance werden, für das Erwachen der Bürger Europas und die kreative Rückkehr des Politischen in unserem leben. Wir erwarten Eure Antwort auf diesen Brief und hoffen auf Eure Vorschläge.
Esta es la razón por la cual hacemos un llamamiento a todas las mujeres y los hombres que, en Grecia, así como en cualquier otro lugar, tienen la sensación de que están directamente interesados en la crisis y aspiran a romper las barreras de aislamiento que nos mantienen prisioneros como una armadura narcisista que castra nuestra voluntad de resistir. Estamos apelando a todos aquellos que se esfuerzan por liberarse de los estereotipos y rechazar la división de Europa entre el Norte y el Sur, los católicos y los protestantes, ortodoxos, musulmanes o ateos, ricos o pobres. A todos aquellos que rechazan la nueva guerra económica. La firma de este documento podría representar una contribución a la creación de redes de la memoria, la comunicación o la crítica, que propondrían acciones comunes en Grecia y en otros lugares, uniendo a los pueblos de nuestro continente y del resto del mundo. Responder mediante acciones concretas al neo-racismo y el terrorismo de los mercados representa un esfuerzo para transformar las brechas abiertas por la terrible crisis que padecemos, en una oportunidad para el surgimiento de una nueva conciencia de los ciudadanos europeos y para un retorno creativo de lo político en nuestras vidas."
In den letzten Monaten sind wir Zeugen eines Angriffs, der als erstes Ziel die griechische Volkswirtschaft zu haben scheint. Dieser Angriff der Märkte, eines Gespenstes, das namenlos und bedrohlich über Europa schwebt, wird mit jedem Tag stärker, überwindet jede Grenze.
Überschüttet von Informationen, die mehr terrorisieren als aufklären, wir erkennen, dass uns nicht so sehr die Informationen fehlen, wie das Denken, dass das Gesamtbild einer Situation erfassen könnte, die sich ständig verschlimmert und wie die Praxis, die neue Modelle des Lebens und der Entwicklung vorschlagen würde.
Um die Pläne der Märkte zu fördern, versuchte die zielstrebige Kampagne vieler Medien mit kontaminierter Informationsnahrung die europäische Öffentlichkeit zu manipulieren. Der Fall Griechenland wurde dargestellt als eine ständige und vereinzelte Anomalie, die nicht allein ökonomische, sondern auch ethnische Ursachen hat, und Griechenland selbst als eine Nation, die nicht würdig ist Europa anzugehören. Diese Politik des Sündenbocks haben in der Vergangenheit zum Grauen der Kriege, der nationalen Säuberungsaktionen und der Todeslager geführt; heute diese Logik erweist sich als ungerecht, aber auch als desorientierend und katastrophal. Diese neorassistische Propaganda hat eine solche Atmosphäre geschaffen, die den rechtzeitigen und wirkungsvollen europäischen Eingriff verhinderte und schließlich die europäischen Regierungen selbst in die Falle führte, die sie gefördert und akzeptiert hatten, da sie nicht einsehen wollten, dass das Ziel des Angriffs nicht allein Griechenland und seine Wirtschaft war, sondern die Existenz, der Zusammenhalt und die Wirtschaft des gesamten europäischen Südens und schließlich des gesamten Europa.
Unter dem Zwang der Evaluationsindices, die Bürger Europas werden aufgefordert immer drückendere Maßnahmen zu akzeptieren, ohne zu wissen wo diese aufhören und inwiefern sie eine bessere Zukunft vorbereiten. In Griechenland jedoch, in Portugal und Spanien, in Frankreich, in Italien und anderswo immer mehr Menschen weigern sich den einseitigen Rezepten zur Heilung eines kranken Systems, das wie Kronos seine Kinder auffressen will.
Dieser gefräßigen kapitalistischen Wirklichkeit ist zu einem großen Teil die globale Krise der Wirtschaft und der Politik zuzuschreiben, wie auch der Probleme Griechenlands, die auch viele von denen zu verschulden haben, die Macht ausgeübt haben bzw. ausüben. Sie haben Teile der griechischen Gesellschaft dazu verleitet verantwortungslos zu handeln, ihre Verpflichtungen und ihre Rechte zu ignorieren und gegenüber dem Staat eine doppelt unreife Haltung der Feindschaft und der Abhängigkeit zu zeigen, und somit jeden Begriff der Gemeinschaft und des Bürgers zu untergraben.
Diese Feststellungen bedeuten aber nicht, dass die Griechinnen und die Griechen, die heute auf den Straßen demonstrieren, dies tun um ungerechtfertigte Privilegien zu retten; die Löhne in Griechenland sind mit die niedrigsten im Euroraum, und Privilegiert sind gewöhnlich keine Demonstranten. Abgesehen vom offiziellen 15% der Arbeitslosigkeit, existieren die nicht registrierten Arbeitslosen, die Jugendlichen und die Rentner, die Menschen, die unmenschliche Bedingungen und vernichtende Arbeitszeiten für 400 oder auch 300 Euro hinnehmen müssen, und heute auch um diese Arbeitsverhältnisse fürchten müssen.
Die ausufernde Staatsschuld hat ihren Ursprung in der Politik der Regierungen, aber auch im am Staatstropf hängenden Unternehmertum. Die Griechen, inzwischen aber auch die anderen Europäer, befinden sich im Dunkeln über die Maßnahmen, die Morgen über sie ergehen können, begreifen aber, dass die Mittel aus neuen Sparmaßnahmen und Besteuerung nicht für Wachstum sondern für Wucherzinsen ausgegeben werden. Das Parlament wird zum Bestätigungsorgan der Entscheidungen fremder Überwacher, der Ministerpräsident selbst, der vor einigen Monaten demokratisch gewählt wurde, räumt ein, dass die nationale Souveränität eingeschränkt ist. Das Gespenst der Märkte droht nunmehr in ganz Europa die Politik unter dem Diktat der unkontrollierten Ökonomie zu zwingen.
All dies fordern von Arbeitenden und Arbeitslosen auf der Hut zu sein, in einem Land, dessen Geschichte geprägt ist von Massenmobilisierungen gegen Besatzungsmächte, Diktaturen und sozialer Ungerechtigkeit. Diese Mobilisierungen, trotz des tragischen Todes von drei Menschen, sind in den meisten Fällen nicht gewalttätig, jedenfalls sind sie weniger gewalttätig als die Maßnahmen des IWF, gegen die sie sich wenden. Und sicher sind sie keine Bedrohung für Besucher unseres Landes in dem der Fremde geheiligt ist. Was uns, griechischen BürgerInnen bleibt ist von der Anklage gegen ein schon veraltetes soziales Model und politisches System zur Findung einer neuen originellen und fruchtbaren Positivität überzugehen, als Antwort auf die Hoffnungslosigkeit und als Perspektive für die Zukunft.
Viele sagen, dass die heutige Krise in Griechenland und in Europa sei nicht allein und nicht in erster Linie wirtschaftlich, sondern politisch und kulturell. Das bedeutet, dass in jeder Antwort auf die Krise der kulturelle Aspekt zentrale Bedeutung haben muss. Die materielle und immaterielle Wirklichkeit der Städte, in denen wir leben, der Begegnungen, die wir machen und der Beziehungen, die wir eingehen, der verschiedenen Sprachen, die wir sprechen, der Erzählungen, die unsere Identitäten konstituieren, kann nicht ausgelöscht werden um der Wertpapierpreise willen, die auf- und absteigen in den Börsen je nach dem Willen der Evaluationsinstitute.
Wir wissen, dass ob man Arbeit hat oder nicht, ob die Grundrechte eines Menschen, vor allem das auf Würde, respektiert werden oder nicht, ob die Völker sich durch Kommunikation bereichern können, all dies in erster Linie Sache der Kultur der Bildung ist. Das bedeutet, dass die Kreativität, das Denken, die Forschung auf jedem Gebiet, etwa der Ökonomie oder der Kunst, die heute an den Rand gedrängt werden, wieder im Mittelpunkt gestellt werden müssen, damit wir Antworten auf die Krise erhalten können.
Darum wenden wir an alle in Griechenland, im übrigen Europa und anderswo, die fühlen, dass die Krise sie angeht und es für geboten halten, wie wir, den Zaun der Isolation zu durchbrechen, der uns in einem narzisstischen Gefängnis einschließt. Wir wenden uns an alle, die versuchen zu denken außerhalb von Vorurteilen, die kein Europa wollen, das in Norden und Süden gespalten ist, in Protestanten, Katholiken, Gottlose, Orthodoxe, Reiche und Arme. An alle, die sich weigern diesen neuen Wirtschaftskrieg zu akzeptieren. Eure Unterschrift unter diesen kurzen Text könnte dazu beitragen, das Netze der Erinnerung, der Kommunikation und der Kritik entstehen, die Kooperationen und Begegnungen zwischen Menschen aus jeder Ecke unseres Kontinents und der Welt vorschlagen. Wir können ein erstes wichtiges Ziel erreichen. Mit konkreten Aktionen und Mobilisierungen könnten wir auf den Terror der Märkte und den Neorassismus in ihrem Dienst antworten. Und so könnten wir versuchen, dass die Risse, die sich in dieser furchtbaren Krise öffneten, zur Chance werden, für das Erwachen der Bürger Europas und die kreative Rückkehr des Politischen in unserem leben. Wir erwarten Eure Antwort auf diesen Brief und hoffen auf Eure Vorschläge.
